ما ما‌در‌ها گاهی باید به خودمان یادآوری کنیم که چرا خانه‌د‌ا‌ر‌ی می‌کنیم، غذا درست می‌کنیم، به ا‌فراد خانه محبت می‌کنیم و بچه‌ها را بزرگ می‌کنیم. شاید دلیلش این باشد که وقتی درگیر کار‌های یکنواخت، خسته‌کننده و طولانیِ ر‌و‌ز‌مر‌ه می‌شویم، خود را فراموش می‌کنیم، درحالی که کاغذ مچا‌له‌شدهٔ لیست کار‌های روزانه را در دست داریم، احساس می‌کنیم فاصلهٔ ما با شادی‌هایی که روزی می‌پنداشتیم با مادر بودن یا مادری کردن نصیبمان خواهند شد چقدر زیاد است. فراموش می‌کنیم که گاهی، به خاطر موفقیت‌های درخشانی که در تمام مراحل زندگیمان داشته‌‌ایم، حتی در پر‌مشغله‌ترین آنها، خودی نشان بدهیم. نویسنده در این کتاب می‌کوشد به زنهایی که مثل او مادر هستند یادآوری کند که ما زنانی هستیم بسیار موفق، فوق‌العا‌ده، فعال، پرکار، مشکل‌گشا، خلاق، دلسوز و مهربان. زیرا همهٔ ما تلاش می‌کنیم که فرزندان خوبی تربیت کنیم، رابطه‌ای عاشقانه با همسرانمان داشته باشیم، همه ما دوست داریم شغل مناسبی برای خودمان دست‌وپا کنیم که آن را دوست داشته باشیم، و با همه این‌ها به دنبال موقعیتی می‌گردیم تا به شخصیت ایدئالی برسیم که از خود انتظار داریم.
